Ein humoriges Mundartgedicht von Franz Xaver Prutz
"Wos hot heit mei Reserl fir an tschuitenen Gsummer?"
so tschugazt der Seppi gaunz tribahm und nummer.
"Sie wuiselt und schnubazt, s'is nit zum dermolln.
I muaß wohl mein Reserl a Fiazale prolln!"
Und d'Resi, die maunkert und luberzt und schwalmt:
"Der Tschinkel, der hot ma mei Pflumperl eingfalbmt!"
"Der Tschinkel?" Der Seppi is woltan a Tschumperl,
"Wos ko denn der Tschinkel verdirbm mit dein Pflumperl?"
"Jo Reserl, mei Schwamperl, tua nit a so tschiagn!
Wirst a tschöttane Pfuasn und a Zodernscharbm bliagn!
A pfuitener Zockel is a nit vertschurmt,
und aft wird halt dös Pflumperle glei wieder gsurmt!"
Hiazt schmert holt der Seppi a Fluscht auf die Gwoad
und tschuaft über s Gwoasl, daß's nur a so bload.
Und der Bliawam, der allweil sunst knudert und pfliamt,
der hot si mit Schleizen die Pfiasn eingfirmt!
A so an Verzusch hot die Wölt no nit g'schimpert,
wie der Seppi der Resi dos Pflumperle fimpert.
Aber d' Resi, die tschuckelt nur schwamsig: "Du Pluater!
dos is doch koa Pflumperl, dos is doch mei Muatter!"